Boğuluyorum zifiri yeşilin içinde
Bir karadelik gibi çekiyor beni kendine
Bu yeşil boşlukta asılıp kalıyorum
Sesten örülü bir ip geçiyor boynuma
Bitmeyen yeşil bir gürültüyle boğuluyorum
Her an daha da sıkışıyor boynumdaki ip artan sesle
Ama hiç acı hissetmiyorum
Sevinçle çırpınıyor boşlukta yükselirken ayaklarım
Ve artık Dünya’nın dönüşünü duyabiliyorum
