Yirmilerime ait ne varsa geride bırakmak üzereyim
Yaşım dişlerim ve düşlerim
Yaralandım, acıdım ve nihayet büyüdüm
Yüzeyselleşip normale döndüm
Sıradan bir insan olmanın acısı içindeyim
Sınırlarını kaybeden bir bireyim
Sıradan bir kaybedenim
Sırlarını surlarla çevirmiş değersiz bir kaybım
Kırık bir oyuncağım
Kurusıkı bir sözden ibaretim
Kimsenin umurunda değilim
Kimse umurumda değil benim
Uğruna çabaladıklarımı da kaybettim
Uğuruna inandıklarımdan da vazgeçtim
Umutlarımı attım bir difrize yine de
Umulmadık bir zamanda lazım olabilir diye
Çıkarıp belki bir gün yeniden
Çıkınımdakilere doğrarım aç kalınca
Çorba yapıp doyururum karnımı
Çocukluğumdan kalan bu umut kırıntılarıyla
