Uçalım Aşık Olalım…
Şimdi size masal anlatacağım Hadi uçun kelebekler Kahramanlık bizim işimiz değil Neden ateşe tutulan biz olalım Çocukların gökyüzünde bir bulut yok mu bize Uçalım aşık olalım Naralar eksilsin mahallelerden Biz içimizden sevelim Kimseyi rahatsız etmeden Zaten yeteri kadar yanmadı mı ortalık Şimdi bir de biz göz göze gelip Yeni Hiroşimalar mı yaratalım
Ben Sende En Çok Gökyüzünü Sevdim…
Ben sende en çok gökyüzünü sevdim Ayağıma kondurduğun tozpembe bulutları Gözlerinin içinde parıldayan o en güzel yıldızları sevdim Gidişin günbatımım oldu; seher vaktini bekledim Ve sen sensizliğimde en zifiri karanlığı yaşarken çıkıp geldin Gelişinle göz kırptı güneş ufuktan Sıcacık oldu seninle içimin her zerresi Gökyüzü bile kıskandı sende sevdiklerimi Kara bulutlarını toplayıp sağanaklarını yağdırdı...
Küçücük Zayıf Bir Bağ…
Bazen kandırıyor ruhumu bulutlar Kendimi boşluğa bıraksam Ayaklarımın altından kaçıp gitmeyeceklermiş gibi Bunun için gereken tek şey Uçuruma doğru küçük bir adım atmak Ama küçücük bir bağ var hayatla aramda Nasıl olur da tutunma hissini bu kadar kuvvetli kılabilir Pamuk iplikleriyle bağlanmış küçücük zayıf bir bağ Oysa öyle sonsuz öyle beyaz ki bulutlar Ve öylece...
