Sıkıca tutunsun herkes, yere düşüyor rüzgar
Acıkan gözlerimin ucunda duruyor
Kuru ekmek tadında hayaller
Dilimden ruhuma doğru eriyor ateş
Ve suyun şeklini alıyor siluetim
Gerçek sızıyor maddenin çatlaklarından
Zamandan ve mekandan sıyrılıyor hayat
Sadece nefes almak önemli olan
Dur, okyanusta yakma o ateşi, ölmesin balıklar
Yeteri kadar katrana bulandı kuşlar
Sonra insanlar yeniden tüy döktü onların üstüne
Ölüyoruz, yok mu çaresizliğimizi duyan
Yok musun gerçekten ey gerçek aşk
Tütüyor ruhum, zihnimi sarıyor isli duman
Ben insanlardan umut eden bir dilenci değilim
Sadece sensin bende var olan
Duy sesimi;
Kaldır rüzgarı yerden, doyur gözlerimi
Daha çok ölmeden balıklar
Ve daha fazla katrana bulanmadan kuşlar
