En güzel sözler bile anlamsızlaştı artık
Yüreğime sakladıklarım çoktan gitti
Zira her şey küçücük bir andan ibaretti
Bir karede olupbitti tüm yaşanmamışlıklar
Titreyerek sana dokundu heyecandan üşüyen ellerim
Oysa sen en dokunulabilinemezimdin benim
Şimdi avunmaya yetmiyor kurduğum çocukça hayaller
Yetmiyor sensizliğimde seni içimde yaşadığım zaman
Haksızlık yaşanmamış koca bir hayatı küçük bir kareye hapsetmek
Oysa senin zamanından pay istemek gibi bir hakkım da yok
Ben senin için hep asla tanımayacağın bir yabancı
Ben aslında senin yüzünden kendini kandıran adi bir yalancı
Ve seni düşlemek benim için çok sakıncalı
Ama sınır koyamıyorum ki zihnime
Kovamıyorum, çıkartıp atamıyorum seni içimden
İçimde sınırsız bir evren ve sen ibaretsin her zerresinden
Keşke hiç dokunabilemeseydim sana
Var olduğunu hiç hissetmeseydi ellerim
Uyanıp ne tatlı rüyaymış diyerek anlatabilseydim seni; keşke
Bir hayalden bir peri masalından ibaret kalsaydın benim için
Belki o zaman bu kadar çok yanmazdı da içim
Yine hayaller içinde bir çocuk gibi yaşayabilirdim
Şimdiyse yaşadığım tek şey tüm yaşanmamışlıkların acısı
