Tüm kapılarını açtım zihnimin, aklım uçup gitsin diye
Fakat inadına orada durup yokluğunu vuruyor yüzüme
Oysa o kadar eminim ki yanımda olduğundan
Ama fizik kuralları altüst ediyor her şeyi
“Dokunamazsan gerçek değildir!” diyor
Ve ben sadece hayallerimde dokunabiliyorum sana
Deliliği icat eden her kimse zekasını kıskanıyorum
Tüm fizik kurallarını zihninden buruşturup çöpe attığı için
Bense kurtulamıyorum bir türlü bu gerçeklikten
Gerçek ince ve bıçak gibi keskin bir çizgi aramızda
Ve o çizgi seni imkansız kılıyor bana
Halbuki o kadar yakın o kadar yanımdasın ki
Yastığımın diğer ucuna koyuyorsun başını
Sonra da sarıyorsun beni tüm şefkatinle rüyalarımda
İşte bu yüzden gerçekten kaçıp, sığınıyorum uykulara
