Ben sana küstüm ama sen bunu hiç bilmedin

Çünkü üzülme diye sana söylemedim

Ben üzüldüm ikimizin yerine de

Sen hep mutlu ol diye

Sonra katlanılmaz oldu bu üzüntü

Yine de belli etmedim sana

Ve bir gün biri tebessüm etti bana

Üzülmenin yakışmadığını söyledi

İnandım ona bir an elimi uzattım

Ama o an bile aklımda sen vardın

Sana bir türlü kıyamadım

Hışımla çektim elimi onunkine dokunmadan

Daha da kötü hissettim kendimi

Sanki sana ihanet etmişim gibi

Nefret ettim kendimden bu yüzden

Ve senin için daha da çok üzüldüm

Kendime de küstüm sonunda

Sana küstüğümü söylemeye kıyamazken

Kendi suratıma çarptım öfkemi

Sana bunu nasıl yaptığımı düşünerek

Ama sen bunu da bilmeyeceksin

Söylemeyeceğim sana üzülme diye

Çünkü katlanamıyorum

Gözünde ufacık bir bulutun varlığına bile