Ben sana küstüm ama sen bunu hiç bilmedin
Çünkü üzülme diye sana söylemedim
Ben üzüldüm ikimizin yerine de
Sen hep mutlu ol diye
Sonra katlanılmaz oldu bu üzüntü
Yine de belli etmedim sana
Ve bir gün biri tebessüm etti bana
Üzülmenin yakışmadığını söyledi
İnandım ona bir an elimi uzattım
Ama o an bile aklımda sen vardın
Sana bir türlü kıyamadım
Hışımla çektim elimi onunkine dokunmadan
Daha da kötü hissettim kendimi
Sanki sana ihanet etmişim gibi
Nefret ettim kendimden bu yüzden
Ve senin için daha da çok üzüldüm
Kendime de küstüm sonunda
Sana küstüğümü söylemeye kıyamazken
Kendi suratıma çarptım öfkemi
Sana bunu nasıl yaptığımı düşünerek
Ama sen bunu da bilmeyeceksin
Söylemeyeceğim sana üzülme diye
Çünkü katlanamıyorum
Gözünde ufacık bir bulutun varlığına bile